เกี่ยวกับสถาปัตยกรรมของคอนโด (พระอุโบสถ)
เกี่ยวกับสถาปัตยกรรมของคอนโด (พระอุโบสถ)
เสียงบรรยายกำลังเล่นอยู่
*โปรดเพลิดเพลินไปกับเสียงบรรยายโดยใช้หูฟังของคุณ และระวังอย่ารบกวนผู้อื่น
เมื่อมีการสร้างคอนโดขึ้นมาใหม่ในปี ค.ศ. 1603 มากกว่าหนึ่งศตวรรษหลังจากที่ถูกไฟไหม้ไป นักออกแบบได้ผสมผสานรูปแบบสถาปัตยกรรมดั้งเดิมของวัดโทจิเข้ากับนวัตกรรมใหม่ๆ ที่เกิดขึ้นในช่วงเวลานั้น อาคารหลังนี้ถือเป็นสุดยอดผลงานชิ้นเอกของสถาปัตยกรรมในยุคอะซุจิ-โมโมยามะ (ค.ศ. 1573-1603) ซึ่งเป็นยุคที่การออกแบบวิหารมักผสมผสานรูปแบบต่างๆ เข้าด้วยกันอย่างอลังการและหลากหลาย การออกแบบนี้ผสมผสานระหว่างเสาสูงและโครงสร้างไม้ที่โชว์ให้เห็นอย่างชัดเจน ซึ่งเป็นลักษณะเด่นของสถาปัตยกรรมแบบไดบุตสึโย (Daibutsuyo) เข้ากับเส้นโค้งที่เรียบง่ายของสถาปัตยกรรมญี่ปุ่นแบบเก่า (Wayo) ผนังภายนอก คาน และเครื่องประดับ เคยถูกทาสีด้วยสีสันสดใสในตอนแรก
เมื่อมองจากภายนอก อาคารหลังนี้ดูเหมือนจะมีสองชั้น เพราะมีหลังคาสองชั้น แต่หลังคาด้านล่างนั้นเป็นเพียงส่วนตกแต่ง ภายในเป็นห้องเดี่ยวที่มีเพดานสูง 12 เมตร ด้านหน้าวิหาร หลังคาส่วนล่างที่เป็นส่วนตกแต่งนั้น มีหน้าต่างสูงตั้งอยู่ตรงกลาง ซึ่งเป็นลักษณะเด่นที่พบเห็นได้ในพระวิหารใหญ่โทไดจิที่นาราเช่นกัน เมื่อมีการจัดพิธีกรรมในพระอุโบสถ หน้าต่างจะถูกเปิดออกเพื่อให้แสงสว่างส่องไปยังพระพุทธรูปภายใน
ปิด
นิกายชิงงง
นิกายพุทธที่ก่อตั้งโดยคูไก ซึ่งได้ก่อตั้งภูเขาโคยะเป็นสถานที่สักการะบูชา
มรดกทางวัฒนธรรมที่ใช้คำนี้
ปิด
จักรพรรดิซากะ
จักรพรรดิญี่ปุ่นองค์ที่ 52 ครองราชย์ระหว่างปี ค.ศ. 786 ถึงปี ค.ศ. 842 เป็นพระโอรสของจักรพรรดิคัมมุ
มรดกทางวัฒนธรรมที่ใช้คำนี้
ปิด
ภารกิจแห่งถัง
ทูตที่ถูกส่งมาจากญี่ปุ่นไปเยี่ยมเยียนราชวงศ์ถัง (ประเทศจีน)
มรดกทางวัฒนธรรมที่ใช้คำนี้
ปิด
ไซจิ
วัดที่ได้รับการสนับสนุนจากรัฐก่อตั้งขึ้นทางทิศตะวันตกของประตูราโจมอนเคียงข้างวัดโทจิเพื่อปกป้องประเทศชาติทางจิตวิญญาณ
มรดกทางวัฒนธรรมที่ใช้คำนี้
ปิด
เฮอันเคียว
จักรพรรดิคัมมุได้ย้ายเมืองหลวงมาที่นี่ในปี ค.ศ. 794
มรดกทางวัฒนธรรมที่ใช้คำนี้
ปิด
จักรพรรดิคัมมุ
จักรพรรดิองค์ที่ 50 ค.ศ. 737–806 ทรงรับผิดชอบการย้ายเมืองหลวงจากเฮโจเคียวไปยังนางาโอกะเคียว จากนั้นจึงย้ายไปยังเฮอันเคียว
มรดกทางวัฒนธรรมที่ใช้คำนี้
ปิด
มันดารา
ภาพวาดเทพเจ้าต่างๆ จากศาสนาพุทธลึกลับตามหลักคำสอน คำว่ามันดาราในภาษาสันสกฤตหมายถึง "สิ่งที่มีแก่นสาร"
มรดกทางวัฒนธรรมที่ใช้คำนี้
ปิด
ไม้สนไซเปรสของญี่ปุ่น
วิธีการมุงหลังคาแบบญี่ปุ่นที่ไม่เหมือนใคร โดยปูเปลือกไม้สนไซเปรสญี่ปุ่นแล้วยึดด้วยตะปูไม้ไผ่ เทคนิคนี้มีความทนทานและทำให้ได้ผลงานที่สวยงาม
มรดกทางวัฒนธรรมที่ใช้คำนี้
ปิด
ราวกั้น
ราวติดตั้งอยู่ที่ขอบด้านนอกของระเบียงและทางเดินเพื่อป้องกันการร่วงหล่นและเพื่อความสวยงาม
มรดกทางวัฒนธรรมที่ใช้คำนี้
ปิด
ระเบียง
หมายถึงส่วนทางเดินที่ติดตั้งไว้ภายนอกอาคารหลัก ระเบียงของห้องทางการประกอบด้วยฮิโรเอ็นพร้อมส่วนต่อขยายด้านล่างเพิ่มเติมเรียกว่าโอโตชิเอ็น ทำให้มีช่องเปิดกว้าง
มรดกทางวัฒนธรรมที่ใช้คำนี้
ปิด
ตำแหน่งเจ้าอาวาส
ตำแหน่งเจ้าหน้าที่ประจำวัดและศาลเจ้าสำคัญๆ
มรดกทางวัฒนธรรมที่ใช้คำนี้
ปิด
โชอิน-ซึคุริ
หมายถึงพื้นที่นั่งและอาคารต่างๆ ที่มีการติดตั้งซาชิกิ-คาซาริ เน้นความเป็นทางการและหน้าที่ในการต้อนรับแขกและการประชุม สไตล์โชอิน-ซึกุริได้รับการสืบทอดมาจนถึงปัจจุบัน โดยทำหน้าที่เป็นต้นแบบของห้องสไตล์ญี่ปุ่นสมัยใหม่
มรดกทางวัฒนธรรมที่ใช้คำนี้
ปิด
หน้าจั่ว
โดยทั่วไปแล้ว หมายถึงส่วนที่เป็นรูปสามเหลี่ยมที่ด้านข้างของหลังคาทรงจั่ว
มรดกทางวัฒนธรรมที่ใช้คำนี้
ปิด
ยุคอะซุจิ-โมโมยามะ
ช่วงเวลาทางประวัติศาสตร์ หมายถึงช่วงเวลาตั้งแต่ปี ค.ศ. 1568 เมื่อโอดะ โนบุนากะเข้าสู่เกียวโตพร้อมกับอาชิคางะ โยชิอากิ ไปจนถึงปี ค.ศ. 1598 เมื่อโทโยโทมิ ฮิเดโยชิเสียชีวิต หรืออีกทางหนึ่งคือจนถึงปี ค.ศ. 1603 เมื่อโทกูงาวะ อิเอยาสึได้รับแต่งตั้งเป็นโชกุนและก่อตั้งรัฐบาลโชกุน
มรดกทางวัฒนธรรมที่ใช้คำนี้
ปิด
มิยาโมโตะ มุซาชิ
นักดาบจากช่วงต้นสมัยเอโดะ ค.ศ. 1584–1645 นักวางแผนกลยุทธ์ทางการทหารและศิลปิน ผู้ก่อตั้งสำนักดาบนิเท็นอิจิริวซึ่งใช้ดาบสองเล่ม มีชื่อเสียงจากการต่อสู้กับกลุ่มนักวางแผนกลยุทธ์ทางการทหารโยชิโอกะในเกียวโต และการดวลกับซาซากิ โคจิโรบนเกาะกันริว
มรดกทางวัฒนธรรมที่ใช้คำนี้
ปิด
โกโฮ
โกโฮ พระภิกษุผู้ทรงปัญญาของนิกายชินงงในช่วงนัมโบคุโจ ดำรงตำแหน่งผู้นำคนแรกของคันจิอินที่โทจิระหว่างปี ค.ศ. 1306 (ปีโทคุจิที่ 1) ถึงปี ค.ศ. 1362 (ปีโคอันที่ 2/ปีโชเฮที่ 17)
มรดกทางวัฒนธรรมที่ใช้คำนี้
ปิด
คังกักคุอิน
สถานที่ที่ใช้เพื่อการอภิปรายและถกเถียงทางวิชาการ เป็นศูนย์กลางการเรียนรู้
มรดกทางวัฒนธรรมที่ใช้คำนี้
ปิด
จากิ
ในพระพุทธศาสนา จากิถือเป็นสัตว์ร้ายที่ทำลายคำสอนของพระพุทธเจ้า ภาพที่กษัตริย์สี่พระองค์เหยียบย่ำจากิจึงเป็นสัญลักษณ์ของการปราบปรามกิเลสตัณหา
มรดกทางวัฒนธรรมที่ใช้คำนี้
ปิด
8 ปรมาจารย์แห่งพระพุทธศาสนานิกายชินงง
พระภิกษุ 8 รูปจากอินเดีย จีน และญี่ปุ่นผู้ถ่ายทอดและรักษาคำสอนของพุทธศาสนานิกายชินงงอันลึกลับ ได้แก่ นากาจุนา นากาบดี วัชรบดี อโมฆะวัจระ สุภะกรสิมหะ ยี่ซิง ฮุยกั๋ว และคูไก
มรดกทางวัฒนธรรมที่ใช้คำนี้
ปิด
พระพุทธเจ้าทั้งห้า
กล่าวกันว่าปัญญาห้าประการที่ไดนิจิ เนียวไรพุทธเจ้าทรงมีนั้น ได้ถูกแบ่งสรรให้กับพระพุทธเจ้าทั้งห้าในวัชรธาตุมณฑล พระพุทธเจ้าทั้งห้าในวัชรธาตุมณฑล ได้แก่ ไดนิจิ เนียวไร, อาชุกุ เนียวไร, โฮโช เนียวไร, อามิดะ เนียวไร และฟุคุโจจุ เนียวไร
มรดกทางวัฒนธรรมที่ใช้คำนี้
ปิด
มณฑลวัชรธาตุ
มณฑลที่อิงตามสูตรวัชรฮารา มณฑลแห่งโลกเพชรนั้นเชื่อกันว่าเป็นตัวแทนของภูมิปัญญาของไดนิจิ เนียวไร ทั้งสองมณฑลนี้รวมกันกับมณฑลการ์ภัฏตุ เป็นที่รู้จักในชื่อมณฑลแห่งสองอาณาจักร
มรดกทางวัฒนธรรมที่ใช้คำนี้
ปิด
ไดนิจิ เนียวไร
พระประธานในพระพุทธศาสนาแบบวัชรยาน ซึ่งเชื่อกันว่าเป็นพระพุทธเจ้าที่แสดงถึงสัจธรรมแห่งจักรวาล
มรดกทางวัฒนธรรมที่ใช้คำนี้
ปิด
นิกายชิงงง
สำนักพุทธศาสนานิกายชินงงของญี่ปุ่น ก่อตั้งขึ้นโดยโคโบ ไดชิ (คูไก) ผู้ได้รับคำสอนจากอาจารย์ฮุยกัวชาวจีนในสมัยราชวงศ์ถัง
มรดกทางวัฒนธรรมที่ใช้คำนี้
ปิด
เสากลาง
เสาหลักที่ตั้งอยู่ใจกลางของเจดีย์หรือพระเจดีย์ ยื่นออกมาจากฐานหินและทอดยาวไปถึงยอดเพื่อรับน้ำหนักยอดเหนือหลังคา กล่าวกันว่าเป็นสัญลักษณ์ของจุดที่บรรจุพระบรมสารีริกธาตุของพระพุทธเจ้า
มรดกทางวัฒนธรรมที่ใช้คำนี้
ปิด
พระพุทธเจ้า
ผู้ก่อตั้งพระพุทธศาสนา หรือที่รู้จักกันในชื่อพระพุทธเจ้า “ศักกะ” เป็นรูปย่อของพระศากยมุนี ซึ่งหมายถึงนักบุญจากตระกูลศากยมุนี
มรดกทางวัฒนธรรมที่ใช้คำนี้
ปิด
พระบรมสารีริกธาตุ
พระบรมสารีริกธาตุ หมายถึงอัฐิของพระพุทธเจ้า และจากธรรมเนียมการสักการะพระบรมสารีริกธาตุ ได้พัฒนาไปสู่ความเชื่อและการบูชาพระบรมสารีริกธาตุ เมื่อพระพุทธศาสนาเผยแผ่เข้ามาในญี่ปุ่น ความเชื่อในการสักการะพระบรมสารีริกธาตุที่บรรจุไว้ในพระเจดีย์ก็แพร่หลาย มีการสร้างเจดีย์ห้าชั้นและเจดีย์สามชั้นขึ้น
มรดกทางวัฒนธรรมที่ใช้คำนี้
ปิด
โทกุกาวะ อิเอมิซุ
อิเอมิตสึ ได้กลายเป็นโชกุนคนที่ 3 แห่งรัฐบาลโชกุนโทกุกาวะ บิดาของเขาคือโชกุนคนที่ 2 ฮิเดทาดะ และมารดาของเขาคือโอเอะ ซึ่งเป็นบุตรสาวของโออิชิ น้องสาวของโอดะ โนบุนางะ
มรดกทางวัฒนธรรมที่ใช้คำนี้
ปิด
คาน
องค์ประกอบโครงสร้างแนวนอนของอาคาร ทำหน้าที่รับน้ำหนัก เช่น หลังคา พื้น และผนัง โดยถ่ายโอนน้ำหนักไปที่เสาและผนัง ทำให้อาคารโดยรวมมีความแข็งแรง
มรดกทางวัฒนธรรมที่ใช้คำนี้
ปิด
ไดบุตสึโย
หรือที่เรียกว่ารูปแบบสถาปัตยกรรมเท็นจิคุ ซึ่งเป็นรูปแบบสถาปัตยกรรมที่โชเก็นนำเข้ามาจากประเทศจีนในช่วงสมัยคะมะคุระ โดยมีลักษณะเด่นคือมีความแข็งแกร่งและเหมาะกับโครงสร้างไม้ขนาดใหญ่
มรดกทางวัฒนธรรมที่ใช้คำนี้
ปิด
เทพเจ้าทั้ง 12 องค์
เทพเจ้าทั้ง 12 องค์ที่คอยปกป้องยาคุชิ เนียวไร ถูกบรรยายว่าเป็นเทพเจ้าที่สวมชุดเกราะและถืออาวุธ โดยทั่วไปจะมีสัญลักษณ์นักษัตรจีนทั้ง 12 อยู่บนศีรษะของพวกเขา
มรดกทางวัฒนธรรมที่ใช้คำนี้
ปิด
คูไก
ผู้ก่อตั้งนิกายชินงง โคโบ ไดชิ (ค.ศ. 774–835)
มรดกทางวัฒนธรรมที่ใช้คำนี้
ปิด
พระโพธิสัตว์กัคโค
พระโพธิสัตว์บริวารซึ่งเป็นตัวแทนของแสงจันทร์นี้ประดิษฐานอยู่ทางซ้ายของพระยาคุชิเนียวไรในคอนโดของโทจิ
มรดกทางวัฒนธรรมที่ใช้คำนี้
ปิด
พระโพธิสัตว์นิกโก
พระโพธิสัตว์บริวารซึ่งเป็นตัวแทนของแสงอาทิตย์นี้ประดิษฐานอยู่ทางขวาของพระยาคุชิเนียวไรในคอนโดของโทจิ
มรดกทางวัฒนธรรมที่ใช้คำนี้
ปิด
ยาคุชิ เนียวไร
ในฐานะพระพุทธเจ้าที่ปรารถนาให้ผู้คนมีสุขภาพกายและใจที่ดี และช่วยให้หายจากโรคภัยไข้เจ็บ พระพุทธศาสนาจึงได้รับการเคารพศรัทธาอย่างรวดเร็วในญี่ปุ่นตั้งแต่สมัยที่พระพุทธศาสนาเผยแผ่เข้ามา
มรดกทางวัฒนธรรมที่ใช้คำนี้
ปิด
คอนโด
พระอุโบสถที่เป็นอาคารที่ประดิษฐานพระประธาน ในวัดที่มีประวัติศาสตร์ยาวนานตั้งแต่สมัยนารา พระอุโบสถถือเป็นศูนย์กลางของกลุ่มอาคารต่างๆ
มรดกทางวัฒนธรรมที่ใช้คำนี้
ปิด